Odeszli na zawsze...

Dr n. med. Elżbieta, Aleksandra Zdzienicka

(1943 – 2012)


W dniu 4 lutego 2012 roku zmarła dr Elżbieta A. Zdzienicka specjalista w zakresie neurologii i genetyki klinicznej. kierownik Poradni Genetycznej przy Zakładzie Genetyki w Instytucie Psychiatrii i Neurologii (IPiN). Studia medyczne ukończyła w Akademii Medycznej w Warszawie (1966). Doktorat uzyskała w roku 1971 na podstawie rozprawy Antygen Australia u pacjentów z Zespołem Downa. W latach 1968-1972 była zatrudniona w Oddziale Neurologii Szpitala w Pruszkowie, a następnie od roku 1972 w Zakładzie Genetyki IPiN. W ciągu wielu lat prowadziła oddział genetyczny w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży i kierowała Poradnią Genetyczną Zakładu Genetyki IPiN. Od 1997 była również zatrudniona jako orzecznik w Krajowym a następnie w Powiatowym Centrum ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Brała udział w wielu programach badawczych, m.in. znanych programach polsko-amerykańskich, jak „badania katamnestyczne grupy osób z głębszym stopniem upośledzenia umysłowego w Polsce” (1975 – 1978) i Programie Badań Prenatalnych dla Warszawy i Województwa Stołecznego (1979-1984) oraz w programach KBN poświęconym badaniom nad chorobą Huntingtona, nad ataksją rdzeniowo-móżdżkową i dystrofią miotoniczną. Była głównym wykonawcą części klinicznej w 6 Ramowym Programie Unii Europejskiej Integrated Project on Spinocerebellar Ataxias (EUROSCA). Była członkiem Polskiego Towarzystwa Neurologicznego i Polskiego Towarzystwa Genetycznego. Była też członkiem założycielem dwóch Stowarzyszeń:
- Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Chorobą Huntingtona w Polsce
- Stowarzyszenie Rodzin z Ataksją Rdzeniowo-Móżdżkową „Ataksja”
Opublikowała około 40 prac w zakresie genetyki klinicznej i neurogenetyki w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych.
Była bardzo dobrym lekarzem; troskliwa i serdeczna wobec pacjentów i ich rodzin; lubiana i ceniona przez współpracowników z Instytutu Psychiatrii i Neurologii.

Dr n. med. Irena Głogowska-Łaska

(1924 – 2012)


W dniu 23 kwietnia 2012 roku zmarła dr Irena Głogowska-Łaska, wieloletni kierownik Pracowni Cytogenetycznej Zakładu Genetyki w Instytucie Psychiatrii i Neurologii (IPiN). Urodziła się w roku 1924 w Odessie. Z okresu wczesnego dzieciństwa zapamiętała tragiczny głód na Ukrainie. W latach wojny uczęszczała do tajnego liceum w Otwocku, a w czasie Powstania Warszawskiego była pielęgniarką w szpitalu powiatowym w Otwocku. Studia medyczne ukończyła w roku 1957; odbyła je w akademiach medycznych w Warszawie i we Wrocławiu. Od 1959 roku była zatrudniona w Instytucie Immunologii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu. Od roku 1963 była związana z Pracownią Cytogenetyczną, a następnie z Zakładem Genetyki IPiN. Przez cały czas zajmowała się badaniami cytogenetycznymi, a zwłaszcza cytogenetyczną diagnostyką upośledzenia umysłowego i wad rozwojowych. Była świadkiem i współuczestnikiem rozwoju cytogenetyki i ogromnego postępu jaki dokonał się w tej dziedzinie w okresie Jej aktywności zawodowej. Uczestniczyła w programach badań nad przyczynami upośledzenia umysłowego; należała do pionierów cytogenetycznej diagnostyki prenatalnej w Polsce. Od roku 1991 do końca swojej aktywności zawodowej pełniła funkcję kierownika Pracowni Cytogenetycznej Zakładu Genetyki. Była pracownikiem bez reszty oddanym swojej pracy. Bardzo przejmowała się losami pacjentów i ich rodzin, dla których wielokrotnie wyniki badań cytogenetycznych miały zasadnicze znaczenie. Na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku odbyła wielomiesięczną praktykę w laboratoriach cytogenetycznych w Wielkiej Brytanii. Była autorką i współautorką kilkudziesięciu publikacji w zakresie cytogenetyki i neurogenetyki. Jej rozprawa doktorska poświęcona była badaniom nad znaczeniem translokacji wzajemnych chromosomów. Była dobrze znana w kręgu polskich cytogenetyków, ceniona i lubiana przez współpracowników. W laboratorium, którym kierowała wielu krajowych cytogenetyków stawiało pierwsze kroki i szkoliło się w zakresie hodowli komórkowej i posługiwania się różnymi technikami badań cytogenetycznych. W ciągu ostatnich kilku lat życia ciężko chorowała i straciła zdolność do samodzielnej egzystencji. Przebywała w Domu Zasłużonego Lekarza w Warszawie.
Z okazji 50-lecia Instytutu Psychiatrii i Neurologii została odznaczona złotym krzyżem zasługi.